Lucy is al een paar jaar in de overgang. Ze heeft last van de bekende overgangssymptomen als opvliegers, slapeloosheid en hartkloppingen. Maar de laatste jaren heeft zij ook meer verdriet en pijn. De kinderloosheid raakt haar nu meer en ze wordt sneller emotioneel.
Combinatie werk en kinderen
Voor Lucy was haar werk niet te combineren met kinderen. Zoals ze zegt: ‘Zoals ik toen leefde, zou ik niet weten hoe ik kinderen kon integreren in mijn leven’.
Rond haar veertigste begon ze boeken te lezen over gezondheid, om de kans op zwanger raken te vergroten. Want vanaf die leeftijd zou het niet meer zo gemakkelijk gaan. Toen ze zich realiseerde dat ze toch eigenlijk nog wel een kind zou willen, besefte ze dat het te laat was.
Het is voorbij! Achteraf dacht ze dat ze haar leven toch nog wel had willen aanpassen, maar het is nu te laat. Van haar partner kwam geen stimulans. Hij heeft eigenlijk nooit kinderen gewild. Voor hem was het goed zo. Rationeel zei ze toen tegen zichzelf: ‘ik ben hier te oud voor’.
Het is zoals het is
Ze heeft een tijdje vrijwilligerswerk gedaan. Als mentor begeleidde ze kwetsbare kinderen bij de overgang van de basisschool naar de middelbare school. Misschien als een soort compensatie voor het gemiste moederschap, maar zo kon ze toch haar kennis en kunde inzetten en overdragen.
Wat voor Lucy ook meespeelde was dat ze niet zo’n oude moeder wilde worden. Ze vond het pijnlijk en verdrietig, maar ze nam haar leven zoals het was. ‘Het is zoals het is’.
Dubbele gevoelens
De laatste jaren raakt het haar meer. Het besef dat er geen kinderen zijn en daarom ook geen kleinkinderen zullen komen. Mijlpalen die je niet meemaakt. Zoals bijvoorbeeld de diploma uitreiking van een neef. Dubbele gevoelens. Ze had ook graag zoiets van haar eigen kind gezien. Ze doet blij mee, maar van binnen kan ze wel janken en heeft veel moeite zich in te houden. Tegelijkertijd is ze als tante ook trots op haar neef.
Wat geef je door?
Op het moment dat een of beide van je ouders overlijdt, besef je ook dat je de oudste generatie bent. Er is straks niets meer boven je en daardoor besef je nog meer dat er niets onder je is. Wat geef je door? Lucy heeft daarom al in een testament vastgelegd wat er met haar spullen moet gebeuren.
Lucy ervaart geen boosheid of jaloersheid. Ze voelt wel een pijnlijke plek die blijft en die niet minder wordt.
Eindelijk aandacht
Het raakte Lucy toen zij iets las over de thema avond ‘ongewenst kinderloos en in de overgang’. ‘Eindelijk aandacht voor deze problematiek!’ Ze meldde zich gelijk aan. ‘Het lijkt me zo fijn om met andere vrouwen die hetzelfde ervaren als ik, verhalen en ervaringen te delen’.
Het verhaal van Lucy (52 jaar) is één van de verhalen van vrouwen die in de overgang meer verdriet ervaren nu het lichaam aangeeft dat de kinderwens definitief onvervuld zal blijven. Niet elke vrouw heeft dezelfde weg bewandeld, maar deze vrouwen gaan wel kinderloos de overgang in.
De eerste thema-avond ‘ongewenst kinderloos en in de overgang’ werd gehouden op 29 oktober 2014 in Utrecht.
Deze avond werd gegeven door Saron Petronilia, auteur van ‘Alles wat je moet weten over de overgang’. Zij helpt als coach vrouwen van ambitie naar bestemming.
Samen met Carolina Konijn, ervaringsdeskundige en hypnotherapeut. Zij ondersteunt vrouwen in hun proces rond ongewenste kinderloosheid, zodat zij hun leven weer betekenis en vorm geven.
De foto hierboven is gebruikt als illustratie en betreft niet de persoon waarover het in dit artikel gaat.
