We staan met zijn drieën in de keuken; mijn kind, de jongen die verliefd op haar is en ik. Alleen de jongen en ik voelen de spanning die er hangt. Het kind niet. Zij droogt onwillig af en wil ergens anders zijn.
Eerder vandaag hebben de jongen en ik met elkaar gepraat. De jongen mag mij en het lukt hem zijn hart bij me uit te storten. Hij keek me aan met grote, bange ogen en vroeg om tactieken om het kind te benaderen. Hij kon maar niet begrijpen dat ze het niet aanvoelde, de liefde die van hem kwam, die alles was en die alleen voor haar bestemd was. Hij hield zelfs mijn hand vast en ik kneep erin voor steun. Dat was fijn, die hand. Want de jongen is mooi, af en toe komt hij voorbij in mijn dromen, soms als ik het wil en soms ook als ik het niet wil.
Ik vertelde hem dat hij lef moest tonen, de eerste stap van de verleiding durven zetten. Courage, zei ik en ik vertelde over meneer Lammers, mijn docent Frans op wie ik drie jaar lang misselijkmakend verliefd was. Ik luisterde naar de kristallen stem, ik keek naar de zwarte krulletjes, naar de goddelijke lippen die de Franse woorden vormden. Ik had negens en tienen. Courage was mijn favoriete Franse woord omdat de goddelijke lippen zo mooi tuitten bij de oe en de zj. Courage! gilde ik op de fiets naar huis en ik dacht aan de lippen van meneer Lammers op de mijne.
Of die verliefdheid dan opeens voorbij ging, vroeg de jongen. Ja, zei ik, opeens was ik 17 en opeens was ik bij Erwin, een dromerige jongen met Emmylou Harris-elpees en een litteken op zijn linkerbovenbeen. Meneer Lammers vervaagde.
De jongen heeft moed verzameld, hij kijkt op van het sop en zegt tegen het kind dat ze er geweldig uitziet vandaag. Ik knik goedkeurend en wacht op een dankwoord. Gisteren niet dus? vraagt het kind nijdig. Ze kijkt hem aan, vuur en spot glimmen in haar ogen. De jongen wordt rood, mompelt verkeerde woorden en verdwijnt in zijn schulp. Ik probeer het kind woedende verhalen te vertellen met mijn ogen. De afwas gaat voort in stilte.
Tawiebliep tawiebliep, zegt de telefoon van het kind.
Hoi pap, zegt ze. Dankbaar doet ze afstand van de theedoek. Ze gaat aan tafel zitten, het hoofd buigt naar links, de glimlach wordt breed en een been begint langzaam op en neer te zwaaien onder de tafel. De fleemhouding. Papa zal iets moeten gaan betalen.
De jongen doet het laatste stukje afwas en ik volg hem naar de kamer. Geweldige billen en een mooie, slepende manier van lopen. Voedsel voor dromen. Straks, in het koude bed.
We praten zachtjes met elkaar. Je had toch een profiel op een site om een man te vinden, vraagt de jongen, omdat je 50 werd? Hoe gaat het daarmee? Ik vertel hem over mijn laatste drie dates: de man die met een driftig swipende wijsvinger foto na foto van zijn ex liet zien, de man die eigenlijk een huishoudster zocht en de man die naar mijn borsten keek terwijl hij met me praatte. Maar het komt een keer goed, zeg ik. Met mij en met jou ook. Maar misschien met een ander meisje dan mijn kind, voeg ik er voorzichtig aan toe.
De telefoon van de jongen bliept ook.
Mama, zegt hij zachtjes en luistert dan naar de woordenstroom die van de andere kant komt. Ik bestudeer de jongen, ik kijk naar de priemende jukbeenderen, naar het hazelnootbruin van zijn ogen. Prachtige, lange vingers omklemmen het toestel. De jongen is de man thuis, zijn moeder en zijn zusje zijn de zorgenkinderen die hem nodig hebben. Mama komt in de middaguren uit bed, ze praat in zichzelf en gaat vaak in een ochtendjas de straat op. Soms zonder ochtendjas. Het zusje is 16, ze gaat niet meer naar school en ze steelt. De doordringende lucht van hasj hangt altijd in het huis. Mama blowt en het meisje mag meedoen. De jongen is 19 en een volwassen, zorgende man.
Ik volg met een half oor het gesprek van het kind met haar vader. Het gaat om twee concertkaarten en een overnachting. Het kind noemt een bedrag en luistert naar de reactie. Echt heel erg lief van je, pap! Mwah, mwah, mwah doet ze kusgeluidjes in de hippe telefoon.
Ik moet gaan, zegt de jongen. We staan op, ik omhels hem. Ik voel de kracht van zijn jonge schouders, de langzame bewegingen van zijn ademende borst dringen door de stof van mijn jurk en strelen mijn huid. Voorzichtig zijn, denk ik. Straks pas.
Breng hieronder je stem uit of ga nog even terug naar de andere verhalen.
[formidable id=203]
Meer Gratis spullen kijk op Gratisvoorvrouwen.nl
