fb

Laura van Straaten, De Rudy-Rooster

Zoek je het paradijs op aarde? Stop met zoeken en boek, zoals ik een paar jaar geleden deed, een trip naar het heerlijke, tropische eiland Barbados. Tegen het einde van het jaar toen het hier ‘lekker’ koud, guur en ongezellig werd, vloog ik samen met mijn man naar dit paradijsje. Het land van de Malibu, the Caribbean white rum with coconut!

Op het zonovergoten en prachtige eiland overweldigt mij de vriendelijkheid en rust die de bevolking uitstraalt. Ik verkeer direct in een tropische extase. Tegenover onze hotelkamer bevindt zich, net zichtbaar achter de zacht wuivende palmbomen, de bar van het hotel. Hier is Rudy de baas. ‘RRRoedie, at your Service’, met een vette knipoog erachteraan. Hij is de tweede tropische verrassing vandaag. Rudy is een typetje dat je nét iets te lang en nét iets te intens aankijkt, maar vanwege zijn uitstraling en twinkelende ogen vind je het ook weer niet hinderlijk. Op een onweerstaanbare lome, Antilliaans grijnzende, wijze kijkt hij weg en wendt zich even later weer naar je toe, een en al vrolijkheid. Uitdagend vraagt hij waar je van houdt. Op het alcoholische vlak dan.

Daar ik een fervent liefhebber ben van het drankje Malibu, zowel puur als gemixt, en ik mij de cocktail met (regel)maat laat welgevallen, ben ik direct bereid om mijn voorkeur met Rudy te delen. Rudy begrijpt mijn passie geheel en bereidt me vast voor op wat mij te wachten staat: de Rudy-Rooster. Een tikkeltje Rudy, een tikkeltje fantasie. Het moment van de bereiding kan ik me nog goed herinneren, van wat er allemaal gebeurt ná het nuttigen van dit drankje, herinner ik me weinig.

Het formaat glas waarin de Rudy-Rooster geserveerd wordt, heeft de proporties van een vaas. De hoeveelheid Malibu die erin gaat, is dan ook gigantisch. Het gaat hier over een maatvoering waarmee ik normaal gesproken een heel jaar doorkom. Maar, hé, lang leve de vakantie en wie maakt je wat?

Het is met stip de meest kleurrijke en fantasierijke cocktail die ik ooit in mijn leven heb gezien. Geheel versierd met toeters en bellen en dat tikkeltje Rudy. Rudy kijkt mij verwachtingsvol aan: ‘Nou? Wat heb ik je gezegd?’ lijkt zijn blik te vragen. Vol ontzag knik ik, lach hem bemoedigend en vriendelijk toe. De communicatie verloopt taaltechnisch gezien nogal stroef, maar situaties als deze hebben verder geen woorden nodig. Ik duw mijn schouders naar achter, haal diep adem, neem het rietje in mijn mond en laat de sensatie beginnen. De goddelijk zoete smaak zorgt ervoor dat ik spontaan alles om mij heen vergeet. Het geroezemoes om mij heen lijkt te verzwakken en ik voel mij warm worden van binnen. De Rudy Rooster maakt zijn belofte waar. Na de eerste slok volgt een tweede en de emmer drank waar ik tegenop zag, sla ik al spoedig achterover alsof het water is.

Het moet langer dan een uur zijn geweest dat ik van de cocktail aan het genieten was. Het gevoel van tijd werd door de Rudy-Rooster compleet teniet gedaan. Dat het een heerlijk drankje was, herinner ik me na al die jaren wel. Hoe ik uiteindelijk weer in mijn hotelkamer ben gekomen, kan ik echter nog steeds niet verklaren. Ik vraag mijn man er eens naar, maar die lacht dan ontwijkend en zegt alleen: ‘Ik hoop maar dat je nóóit meer gaat plassen in een wasbak…’

Laura van Straaten

Mijn naam is Laura van Straaten-Oversteegen, ik ben 37 jaar en getrouwd met Pascal. Samen hebben we een zoontje van bijna 5: Max. Sinds anderhalf jaar heb ik een eigen nagelstudio en in mijn vrije tijd schrijf ik graag columns over diverse onderwerpen.

Reageer ook